Social

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Μικρά μεγάλα βιβλία

Στη βιβλιοθήκη μου έχω τρία μικρά... μεγάλα βιβλία! Πως γίνεται αυτό θα μου πείτε! Μπορεί το μέγεθός τους να είναι μικρό αλλά σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω, με το περιεχόμενό τους!


  Ας αρχίσω με τις "Φανταστικές Ιστορίες" του Guy de Maupassant, εκδόσεις Αιγόκερως. Το αγόρασα πριν δύο καλοκαίρια σε έκθεση βιβλίου που διοργανώθηκε σε γνωστό εμπορικό κέντρο στην Κηφισίας. Είχα χαζέψει όλους τους πάγκους χωρίς να μου έχει κεντρίσει κάτι το ενδιαφέρον, αλλά αρνήθηκα να φύγω χωρίς να κάνω μια μικρή αγορά. Δεν είχα ξανακούσει για τον συγγραφέα, αλλά βλέποντας στο οπισθόφυλλο ότι τον συσχέτιζαν με τον Edgar Allan Poe, καθώς και την τιμή των 2 ευρώ, το αγόρασα. Το βιβλίο περιέχει 10 σύντομα διηγήματα τρόμου, τα οποία μπορώ να πω ότι μου άρεσαν πολύ καθώς καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια ανατριχιαστιή ατμόσφαιρα και μια αίσθηση τρόμου, χωρίς να αναφέρονται σε κάτι πραγματικά τρομακτικό.





  Στην ίδια έκθεση βιβλίου, προμηθεύτηκα και τις "Ιστορίες της ζούγκλας" του Rudyard Kipling, εκδόσεις Αιγόκερως. Οι 7 μικρές ιστορίες που περιλαμβάνονται, με πρωταγωνιστές τα ζώα, δίνουν τη δική τους εκδοχή για "ζωολογικά" ζητήματα όπως " Πώς απέκτησε ο ρινόκερος το δέρμα του" ή "Πώς απέκτησε η φάλαινα τον λαιμό της". Η εικονογράφηση έχει γίνει από τον ίδιο τον συγγραφέα.


 
   Για το τέλος άφησα ένα κλασικό διήγημα, που έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα απόγευμα βαρεμάρας και με κράτησε μέχρι και την τελευταία σελίδα. Μιλάω για την "Πείνα" του Knut Hamsun, εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδης και Σια. Αφηγείται μια σύντομη περίοδο από τη ζωή ενός νέου, που τον ταλαιπώρησε η πείνα στην προσπάθεια του να γίνει συγγραφέας. Το βιβλίο είναι συγκλονιστικό, οι περιγραφές των αντικρουόμενων συναισθημάτων του πρωταγωνιστή κάτι παραπάνω από ρεαλιστικές και η γραφή πολύ άμεση.


Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Καλλιτεχνικές ανησυχίες

  Εκτός από το διάβασμα, μου αρέσει να ασχολούμαι με διάφορες καλλιτεχνικές δραστηριότητες όπως η φωτογραφία, η ζωγραφική και η χειροτεχνία! Σήμερα λοιπόν θα ξεφύγουμε λίγο από τη βιβλιοθήκη μου και θα ρίξουμε μια ματιά στο τι γίνεται πέρα από το διάβασμα!

  Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, έχω μια αδυναμία, όχι μόνο στο ζωικό βασίλειο αλλά και στη φύση γενικότερα. Όταν ήμουν 7 χρονών, μετακομίσαμε στην επαρχία και καθώς ήμασταν περιτριγυρισμένοι από βουνά και θάλασσα, οι εκδρομές και τα πικνίκ ήταν εβδομαδιαίο φαινόμενο. Τώρα που είμαι και πάλι στην πόλη, είναι σπάνιο να συναντήσω τα φυσικά σκηνικά της επαρχίας, γι αυτό και όταν βρίσκω ευκαιρία, προσπαθώ να πάρω κι ένα κομμάτι τους μαζί μου, μέσα από τον φακό της φωτογραφικής μηχανής. 












Το πρώτο επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω στα 7 μου χρόνια ήταν ζωγράφος. Με φανταζόμουν με ξύλινη παλέτα γεμάτη χρώματα, έναν στραβό μπερέ κι ένα λεκιασμένο από τις μπογιές ρούχο, μπροστά σε ένα καβαλέτο να συνθέτω τις προσωπικές μου δημιουργίες! Μπορεί το επάγγελμα να μην το εξάσκησα τελικώς, αλλά μέχρι και σήμερα μου αρέσει πολύ να ζωγραφίζω.





  Τέλος, είμαι φανατική οπαδός της χειροτεχνίας σε οποιαδήποτε μορφή! Η ιδέα του να παίρνεις απλά, καθημερινά υλικά και με λίγη φαντασία και όρεξη να τα μετατρέπεις σε κάτι χρήσιμο και όμορφο είναι κάτι μαγικό!

      
     Μπαουλάκι για τα κοσμήματα (πρώην κουτί για μπουκάλι κρασί)



                                     
     Σημειωματάριο με εξώφυλλο από πηλό (tribute στην Ούρσουλα από τη μικρή γοργόνα)


Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Πως άρχισαν όλα Vol.1


  Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν τα πρώτα βιβλία που πέσανε στα χέρια μου δεν είχαν την ικανότητα να με κερδίσουν σαν αναγνώστη και με οδηγούσαν στο να απαρνηθώ το εξωσχολικό διάβασμα μια και καλή! Στα πρώτα μου βιβλία λοιπόν χρωστάω την ''βιβλιοφαγία'' μου, γι αυτό και τους αξίζει μια θέση στο ταπεινό μου ιστολόγιο.


  Το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα 6 μου χρόνια, αμέσως αφού είχα μάθει να διαβάζω στην πρώτη δημοτικού, είναι ''Η ζωγραφιά της Χριστίνας'' του αγαπημένου μου Ευγένιου Τριβιζά. εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα πρωί η δασκάλα μας ενημέρωσε ότι στην αίθουσα τελετών θα υπήρχε έκθεση βιβλίου, οπότε το μεσημέρι της ίδιας μέρας βρισκόμουν με τη μητέρα μου ανάμεσα στους πάγκους που είχαν στηθεί, ειδικά για την έκθεση. Φεύγοντας είχα στα χέρια μου το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο.






 

  Αφηγείται την ιστορία της Χριστίνας, η οποία είναι ζωγραφιά σε ένα παλιό βιβλίο, που όμως δεν αγοράζει κανείς. Φοβούμενη μην αποτελέσει θύμα του τρομερού βιβλιοσκούληκου, ξεκινάει να βρει καταφύγιο στις σελίδες κάποιου άλλου βιβλίου, κι έτσι αρχίζουν οι περιπέτειες της!
Ο τρόπος που ο Ευγένιος Τριβιζάς αφηγείται τα παραμύθια του είναι μοναδικός. Με κέρδισε από την πρώτη σελίδα και από τότε τον κατατάσσω ως τον αγαπημένο μου Έλληνα συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας.




  Άλλο ένα βιβλίο που αγάπησα πολύ είναι ''Οι περιπέτειες του Καρυδάκη και της Ζαχαρούλας'' της Φιλίσα Χατζηχάννα, εκδόσεις Ψυχογιός. Θυμάμαι ότι ήταν καλοκαίρι και το διάβασα ολόκληρο σε ένα απόγευμα, στην αυλή της γιαγιάς μου. Μου είχε κάνει τόση εντύπωση που έγραψα κι εγώ μια δικιά μου ιστορία με τους ίδιους χαρακτήρες αλλά με διαφορετική πλοκή!



Όταν δε έμαθα ότι βγήκε και δεύτερο βιβλίο ''Η Ζαχαρούλα ψάχνει να βρει τον Καρυδάκη'', έτρεξα να το πάρω. Δυστυχώς δεν απέκτησα ποτέ  το ''Ο Καρυδάκης ψάχνει να βρει την Ζαχαρούλα''. Το πρώτο βιβλίο μας παρουσιάζει την Ζαχαρούλα, ένα κόκκο ζάχαρης, και τον Καρυδάκη, ένα μακρόστενο κομμάτι καρύδι, οι οποίοι το σκάνε μαζί λίγο πριν γίνουν Καρυδόπιτα. Έτσι αρχίζει η μεγάλη τους περιπέτεια στον απέραντο κόσμο, μακριά από την κουζίνα όπου έμεναν.
Στο δεύτερο βιβλίο ακολουθούμε τη Ζαχαρούλα στην προσπάθειά της να βρει τον Καρυδάκη, με τον οποίο χωριστήκανε στο τέλος του πρώτου βιβλίου!





  Τέλος, δύο πολύ αγαπημένα μου βιβλία της Enid Blyton, εκδόσεις Ψυχογιός και αυτά: ''Το πρώτο πράσινο βιβλίο με τα ξωτικά'' και ''To δεύτερο πράσινο βιβλίο με τα ξωτικά''. 




Η μαγεία ξεχειλίζει από την πρώτη κιόλας σελίδα, καθώς συναντάμε τρία ξωτικά, τον Φίφο, τον Τάπενι και τον Τζινκς, που αποφασίζουν να ανοίξουν ένα μαγαζί το οποίο θα προμηθεύει μάγισσες, νεράιδες,νάνους ή καλικάντζαρους με ό,τι τους ζητήσουν. Με λίγα λόγια, ένα μαγαζί που πουλάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στον κόσμο. Τα δύο αυτά βιβλία αποτελούν τις τρελές και μαγικές περιπέτειές τους, καθώς φέρνουν εις πέρας τις απαιτήσεις των παράξενων πελατών τους.





  Ας μην αφήσω όμως τα βιβλία να πάρουν όλα τα εύσημα! Η αλήθεια είναι για την βιβλιοφαγία μου ευθύνεται η αγάπη της μητέρας μου για το διάβασμα, χωρίς την οποία δεν θα είχα γνωρίσει τον μαγικό κόσμο τον βιβλίων. Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ' αυτήν!


Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Λογοτεχνικά διαλείμματα

  Σχεδόν όλοι μας έχουμε στο ράφι της βιβλιοθήκης μας βιβλία που είτε δεν αρχίσαμε, είτε δεν τελειώσαμε ποτέ. Κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε, βρήκαμε κάτι πιο ενδιαφέρον να περάσουμε την ώρα μας, και τα μισοδιαβασμένα μας βιβλία έμειναν στο ράφι δίχως να έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους. Σήμερα λοιπον -για να μην μείνουν παραπονεμένα- θα ασχοληθώ με τα δικά μου μισοδιαβασμένα βιβλία, τα οποία σκοπεύω κάποια στιγμή να ξαναπιάσω στα χέρια μου (εξού και ο τίτλος της ανάρτησης).
  Αρχίζω με ένα βιβλίο που προμηθεύτηκα από το Public πριν 4 χρόνια, περίοδο των Χριστουγέννων. Χάζευα τα ξενόγλωσσα βιβλία και μόλις είδα το όμορφο εξώφυλλό του, το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να διαβάζω το οπισθόφυλλο. Το '' Parrot and Olivier in America'', του Peter Carey, εκδόσεις faber and faber, είναι η ιστορία του Olivier, ενός Γάλλου αριστοκράτη την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης , και του Parrot, γιο ενός τυπογράφου, που θέλει να γίνει ζωγράφος αλλά καταλήγει υπηρέτης. Ο κύριος λόγος που έκανα ένα διάλειμμα από αυτό το βιβλίο είναι η εκλεπτυσμένη χρήση της αγγλικής γλώσσας από τον συγγραφέα, η οποία με κούρασε και έκανα περισσότερη ώρα να διαβάσω κάθε σελίδα, αν ήθελα να την κατανοήσω πλήρως.
  Επόμενο μισοδιαβασμένο βιβλίο αποτελεί το ''The Night Circus'', από την Erin Morgenstern, εκδόσεις Vintage. Άλλο ένα ξενόγλωσσο που προμηθεύτηκα από τo Public, με υπέροχο εξώφυλλο και ενδιαφέρουσα υπόθεση. Αφηγείται την ιστορία του Marco και της Celia, δύο ''θαυματοποιών'',  που από παιδιά εκπαιδεύονται σε ένα "παιχνίδι" στο οποίο τους έχουν παγιδεύσει χωρίς διαφυγή οι ιδιόρρυθμοι αφέντες τους. Οι παίκτες δεν ξέρουν ότι απ’ αυτό το παιχνίδι μόνο ένας θα βγει ζωντανός. Το μειονέκτημα και αυτού του βιβλίου είναι η γλώσσα, η οποία επίσης με κούρασε και το μυαλό μου μπορούσε εύκολα να αφαιρεθεί. Τελευταίο ξενόγλωσσο βιβλίο γι αυτή την ανάρτηση, ''Stardust'' του Neil Gaiman, εκδόσεις headline. Ένα μαγευτικό παραμύθι, στο οποίο ο Tristran θα ξεκινήσει ένα ταξίδι μακριά από το χωριό του, σε μαγικούς τόπους, με σκοπό να φέρει πίσω στην αγαπημένη του ένα πεφταστέρι.
Η αλήθεια είναι ότι πρώτα είδα την ομώνυμη ταινία, η οποία ήταν υπέροχη, και έπειτα αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο. Προτίμησα την αγγλική έκδοση, επειδή στην ελληνική είχε για εξώφυλλο τους πρωταγωνιστές της ταινίας και δεν ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό. Σε αυτό το βιβλίο, η δυσκολία που αντιμετώπισα, εκτός της γλώσσας, ήταν και το γεγονός ότι η ταινία είχε ήδη διαμορφώσει στο μυαλό μου το παραμύθι, οπότε οτιδήποτε καινούριο αναφερόταν σε αυτό, που δεν είχε αναφερθεί στην τανία, με ξένιζε.
  Το μοναδικό μισοτελειωμένο βιβλίο ,στην ελληνική γλώσσα, που υπάρχει στο ράφι μου είναι το ''20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα'', του Ιουλίου Βερν, εκδόσεις Πατάκη. Είναι η ιστορία του καθηγητή Πιερ Αροννάξ, του πιστού του υπηρέτη Συμβούλου και ενός καμακιστή, του Νεντ Λαντ, που βρίσκονται στο υποβρύχιο του Πλοιάρχου Νέμο, 20.000 λεύγες κάτω από τη  θάλασσα. Κανείς δεν γνώριζε πρωτίστως την ύπαρξη του μεταφορικού αυτού μέσου, το οποίο βούλιαζε καράβια, πείθοντας τον κόσμο ότι πρόκειται για κάποιο θαλάσσιο τέρας. Όπως πάντα ο Ιούλιος Βερν μας προσφέρει ένα διήγημα πολύ μπροστά από την εποχή του, με πρωτότυπη υπόθεση και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το πρόβλημα που αντιμετώπισα με αυτό το βιβλίο είναι οι εκτενείς και λεπτομερείς, επιστημονικές και μη, περιγραφές, που με κούρασαν, καθώς και η έλλειψη δράσης, μέχρι το σημείο που είχα φτάσει.
 
 
    Γενικά δεν είμαι από τους ανθρώπους που αφήνουν την ανάγνωση ενός βιβλίου στη μέση, γι αυτό και εκλαμβάνω την παύση ανάγνωσης των παραπάνω βιβλίων ως ένα διάλειμμα. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα εκπληρώσουν και αυτά τα σκοπό τους, και θα κάθονται στο ράφι μου λίγο πιο χαρούμενα!